MUHASEBE!

MUHASEBE!

"Yaşamlarını dünyaya göre düzenliyorlar, halbuki ölümlüler!
Öldüklerinde yok olacaklarını umuyorlar, oysa yoktular!"
Muhammed İkbal
●

İkbal'in tespiti beni epey düşündürdü.
Nefsimi şöyle bir yokladım, elhamdülillah "yeniden dirilme" konusunda zerre miktarı şüphem yok. Aklım da kalbim de anında onayladı ahiret ve sonrasını. Sayısız kez elhamdülillah.

Ama "yaşamlarını dünyaya göre düzenliyorlar; halbuki ölümlüler!" bölümüne gelince işte burda biraz duraksıyorum!

Ne yalan söyliyeyim, "Rabbime şükürler olsun, ben bundan da beriyim" diyemedim bir çırpıda!

Yumuşak karnım burası mı acep? Dünya sevgisi mi zaafım?

Evet, dünyanın aldatıcı ve geçici olduğunu da yakînen biliyorum.
Nasıl bilinmez?
Neredeyse hergün, her saat başı, minareden yankılanan salâları, cenaze ilanlarını dinlerken, derhal aklım başıma geliyor:
"Bak gördün işte!" diyor duyduklarım. "Aldanma dünyanın cazibesine!"

Necip Fazıl'ın dörtlüğünü mırıldanarak, kendime ders veriyorum o an:

Minârede ölü var! diye bir acı salâ!
Er kişi niyetine sâf sâf namaz… Ne âlâ.
Böyledir de ölüme kimse inanmaz hâlâ;
Ne tabutu taşıyan, ne de toprağı kazan…

Ama ya az sonra?

"Nasihat istersen, ölüm yeter"in tesirinden kurtuluyor, "nerede kalmıştık" dercesine beni bekleyen işlerime, istikbaldeki hedeflerime, tamamlanması gereken projelerime dalıp dünya içinde kaybolup gidiyorum!

Dünyaya "hak ettiğinden fazla" değer verdiğimi ancak başımı yastığa koyup düşünceye dalınca, kazandıklarımın ve kaybettiklerimin muhasebesini yapınca anlıyorum!

Ve sanki maçı kaybetmek üzereymişim gibi bir hisse kapılıyorum!

"Dünyasına dünyasına... Aldanma dünyasına... Dünya benim diyenin... Dün gittik dün, yasına!" realitesini bilmeme rağmen hem de!

Düşününce, durumum iç açıcı gözükmüyor yani!

Tek tesellim, bunun farkında olmak. Farkındalık, tedaviye ihtiyacım var anlamına geliyor çünkü.

Hastalığımın teşhisini koydum:

Demek ki "Dünyadan da nasibini unutma!" buyuran Rabbimin (Kasas 77) vizesini suistimal edip olayı abartmışım!

Eee napçen peki? (sen sormuş oluyon)

"Soruya bak! Yav ne yapçem etcem, imtihan bitmeden, sınav zili çalmadan, iş işten geçmeden kendimi toplıycam tabi. Dünyaya biraz fren yaptırcam yani, Ahiret için vitesi yükseltçem!"

Yeni mi aklın başına geldi? (yine sen sormuş oluyon)

"Ne var beyenemedinni? Hiç gelmemesinden daha mı kötü?" :)
Azmimi kırıp içimi karartacağına, biraz moral verir insan! "Yaparsın, edersin" desen ölün mü? :)

●●

Mevzuya M. İkbal'le başladık, Nasreddin Hoca'yla bitirelim bari:

Hoca köyün kenarından geçerken, bir köylünün çamurun içinde durmadan zıpladığını görür.

Seslenir adama:
— Kolay gelsin. Hayırdır n'apıyon öyle?
— Sağol hocam Allah razı olsun. Kerpiç yapıp satacağım da onun çamurunu çiğniyorum... Fani dünyanın işleri hocam, geçim dünyası işte ne yaparsın!

Hoca:
—Sırtına sardığın o tulumun içinde ne var?

—Yoğurt hocam yoğurt! Hazır zıplarken, o da yayılıp ayranıyla yağı bir tarafa ayrılsın istiyorum. Pazarda satacağım da... Ne yaparsın hocam fani dünya!

Hoca:
—Ağzınla da bir şeyler mırıldanıyor gibisin?

—Bizim komşular ölmüşleri için Kur’an okumamı istediler, o siparişleri de aradan çıkarıvereyim diye Yasin-i Şerif’i okuyordum. Ne yaparsın muhterem dört günlük dünya, hepimiz öleceğiz!

— O elindeki ne peki?
— Bu mu? Çoraplık yündür hocam. Ha elim boş duracağına bunları da eğirip hazırlayayım dedim. Bu işlerde baya iyi para var... Eee hocam fani dünya, çabalıyoruz ufak tefek!

Hoca Nasreddin sonunda dayanamaz:

— Ayağınla çamur çiğniyorsun, aynı anda sırtındaki yoğurdu da yayıyorsun. Bu yetmiyormuş gibi elinle de ip eğiriyorsun. Bu da yetmez, ağzınla da "yasin" satıyorsun. Be hey şaşkın! Bunun neresi fani dünya? Bir de bâki olsaydı bakalım ne yapardın? :)

Hayırlı geceler...
M. TULUKCU

●●●

وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا
.
"Dünya malını da ne çok seviyorsunuz!"
Fecr 89/20

●

إِنَّ هَؤُلاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلا
.
"Şu insanlar çarçabuk geçen dünyayı seviyorlar da önlerindeki çetin bir günü gözardı ediyorlar!"
İnsan 76/27